Cztery mocne power sznyty.
Wpadła mi w ręce taka oto deathmetalowa epeczka. Ot, nic wielkiego, cztery kawałki nagrane przez młody skład z Krakowa, ale lubię epki i demka tego typu, pozwalają zobaczyć czy zespół ma potencjał, czy ma szansę zabłysnąć, czy znowu pokazują tylko te same riffy, co Carcass lub Obituary i w sumie marnują swój czas na scenie i potencjalnie mój, jeśli kiedyś wpadnę na ich koncert. Odpaliłem i o rany ile tu warczy, ile tu piszczy i atakuje. Jest mrok i zło w tym całkiem ciekawym materiale, więc jedziemy.
Niestety otwarcie krążka mocno mnie rozczarowało, jak na zespół nazywający się deathowym, trochę zbyt melodyjnie, zbyt łagodny wokal, i jakoś tak powoli, choć gitara z kopem. I nie chodzi tu tylko o łatki, raczej o trochę powermetalowe tchnienie utworu. Na szczęście przy Divine War mamy już więcej mocy, energii, zły i mroczny wokal, bardziej czuje się mocniejsze gatunki, choć dalej w gruncie rzeczy brzmi to łagodnie i przyjaźnie. Nawet kot się z relaksem w pyszczku przeciągnął przy głośniku. Hate ov Existence kontynuuje ten sam model ciężkiego, ale lekkiego grania, lekko melodyjnego, minimalnie progresowego, ale ogólnie przyjemnego dla ucha i do tego z miłą partią gitarowo-perkusyjną. Finałowe Obsessed też przyjemnie warczy, relaksuje, lecz zamiast przywoływać na myśl najmocniejsze kapele świata, raczej kojarzy mi się to z Blind Guardian na nieudanych sterydach.
Podsumowując sobie to wszystko jest nieźle. Płyta jest formalnie bardziej powermetalowa, mimo gardłowego wokalu i ciężkawych gitar, ma podobną energię, jak na przykład Bal Sagoth czy starsze Ensiferum. Jest miło, choć łagodnie, ot, taka szybka przygoda w świecie fantasy, z pazurem i krzykami z gardła. Chętnie wrócę do ich grania, jak wydadzą więcej, tymczasem jak ktoś szuka wzmocnionego natchnienia pod sesje RPG, to ma tu gotową podpowiedź.
7/10
