Won do piekła murwo wściekła!
Pozostaję obecnie w kraju, bo jednak co swoje, to swoje. Dziś udam się na Dolny Śląsk, albowiem stamtąd pochodzi zespół Königreichssaal, który 21 sierpnia 2022 roku wydał niezależnie mini album zatytułowany Loewen (Podróż przez dziesiąty krąg piekła). Z piekielną ochotą przekonam się, czy warto, albowiem kilka osób mi to wydawnictwo polecało.
,,Aderare” to klimatyczne wprowadzenie, z niespodziewaną deklamacją po pierwsze nawiązującą do ,,dnia trzeciego”, czyli genialnie przekształcenie motywu zmartwychwstania. Po drugie mówiącą o tym, że nieproszeni goście wraz z biernymi gospodarzami z miejsca zostaną straceni. Kreatywny wstęp śmierci i nihilizmu w pełni, z klimatycznymi stemplami i prostymi bębnami w tle, z krzykami skazanych na samym końcu.
,,W Służbie Królestwu Głupoty” to wściekłe gitary wraz z ,,surową” (ale przez to genialną) perkusją, z dużą ilością blastów. Wokal to nie do końca scream, ale również ,,pierwotny”. Riffy gitar są mocno inspirowane norweską szkołą black metalu. Dobrze skonstruowane też są przejścia, wokale wspomagające (zapewne dograne) też dodają cząstkę wytworzonego mikrokosmosu. Momentami instrumentarium zbliża się do granicy kakofonii, jednak jej nie przekracza. Akordeon? No tego to się zupełnie nie spodziewałem! Jest też moment, kiedy to riffy są lżejsze i przysłowiowe pięć minut ma bas. Lirycznie jest równie ciekawie. Zbiorowi bohaterowie mają wykonać zemstę, o którą ,,błaga” noc, a ziemia poprzez nadir wyznacza im ku temu drogę. Owi bohaterowie są oddani Leowen, jak dla mnie jest to ich miasto, czyli Lewin Brzeski. Służą, choć je na swój sposób przeklinają i sam żywot uważają za najgorszą karę od samego Beliala. Osobiście uważam, że tytuł ma tu trochę ironiczny wydźwięk.
,,Lot Nad Narkotycznym Gniazdem”, to jeszcze odważniejsza mieszanka blackowej gitary, wraz z basem i ,,doomową” perkusją. Riffy potem również zbliżają się do doomu, dając tym samym efekt psychodeliczny, znacznie większy, niż w poprzednim utworze. Następnie znowu pojawia się riff prowadzący, inspirowany Norwegią, z deklamacją utrzymującą klimat. Dodaje on ponadto nastrój, że tak to ujmę, banity. Bo ja się naprawdę poczułem jak banita, skazany, jak swego czasu przedstawiciele szlachty za czasów Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Przejścia perkusji są świetne, ale to, co cieszy to fakt, iż są inne, co po raz kolejny udowadnia kreatywność zespołu. W sumie to by pasowało, bo taki motyw przewija się też w tekście od drugiej kompozycji. Tak z pobocznych uwag widać, że autor miał okazję zapoznać się z twórczością Lovecrafta. Jeszcze na sam koniec – do podkreślenia klimatu akustyczna gitara z szeptem jednego z wokalistów? Mistrzostwo! Mini album zamyka kompozycja ,,Matko Zwątpienia”. Preludium to ociężały (jak lokomotywa z jednego z wierszy) miks gitar, bębnów i blastów. Następnie znowu doznaję szoku, albowiem słyszę nieznany damski wokal. Motyw matki w postaci tej złej, potępionej, porzuconej, w sumie zdziwiłbym się, jakby było inaczej. Tu klimat utrzymują stemple żałobne, podkreślające niedolę owej matki. Na samym końcu jeszcze sam fortepian? Ponownie genialne posunięcie.
Mini album Loewen (Podróż przez dziesiąty krąg piekła) udowadnia ponownie, że k… można. Horda Königreichssaal nagrała wspaniały miks raw black metalu, który później stał się atomospheric black metalem z elementami doom metalu. Istotne były tak zwane przełamania, czyli raz akordeon, na samym końcu fortepian, damski wokal, niemieckojęzyczne szepty z akustykiem, różnorodność deklamacji autorstwa (jak mniemam) Papy Artura, gitary De Atevsa, no i oczywiście perkusja w wykonaniu Jakoba, która była i jest kluczem. Teksty też niebanalne, to mało powiedziane, mające tego eterycznego ducha Lovecrafta. To trio to istne dzieci Beliala z Lewina Brzeskiego. Zapomniałbym, okładka autorstwa Miry Hawel to prawdziwe dzieło sztuki.
Kacper ,,Relevart”
10/10
