Malchus

Zacznę od początku. Okładka płyty stanowi fragment drzeworytu Tadeusza Kulisiewicza. Patrzę i napawam się, jakom wrażliwa na piękno… wymowna bardzo i do treści płyty odwołująca się… po przesłuchaniu, proszę, przycupnijcie na chwilę i refleksję podejmijcie, warto. W punkrockowym, otwierającym płytę kawału ,,Przypadek Zero” zostaniemy zasypani retorycznymi pytaniami egzystencjalnymi, zmuszającymi nas do podjęcia refleksji, dlaczego właściwie jesteśmy… Następnie przejdziemy przez ciemną ,,Dolinę”, zła się nie lękając, bo towarzyszyć nam będą doskonałe riffy współgrające z perkusją w taki sposób, że właściwie, choć nieco zmiennym tempem, rzeczoną dolinę pokonamy niemalże biegnąc. Po wydostaniu się z ,,Doliny” ogarnie nas ,,Przestrach”. Rzeczywiście, klawisze na początku mogą budzić niepewność, ale po chwili zaczynasz ogarniać, choć nieco natarczywe w tym utworze talerze i nie do końca wykorzystany potencjał wokalny, mogą wywołać mieszane uczucia. Nie mniej jednak, urzeczona jestem tekstem refrenu, bądź co bądź, dającym do myślenia. A Ty, boisz się tego, co było, czy tego, co będzie? Rekomenduję zrobić małe ,,Rozpoznanie”. Sama musiałam je uczynić, gdyż rzeczony kawałek, początkowo kojarzony z Kornem, następnie przywodzący na myśl Kata, rozwija się tak zaskakująco, choć konsekwentnie, że ze spokojnym sumieniem stwierdzić mogę, że jest naprawdę dobry, obfitujący w doskonały bas, idealnie zgrany z talerzami, świetnym wokalem, a dodatkowo dający impuls do refleksji nad własnym powołaniem… ,,Dziedzictwo wojny”, bogate w riffy kojarzące się momentami z Iron Maiden, momentami z punkiem, z elementami wstawek niczym ze znanego filmu z Van Dammem, inicjującymi kumite, faktycznie zrywa nam kajdany z rąk! Koniecznie musicie to sprawdzić, a przekonacie się, co mam na myśli. Za chwilę następuje coś, co totalnie mnie zaskoczyło i ujęło jednocześnie. Kawałek bardzo dobry muzycznie i wokalnie, poruszający temat poważny i patetyczny – ,,Ciało i krew”, przeistoczenie, wiara w coś, czego zobaczyć nie można, wielka tajemnica wiary… Moi drodzy, nastąpił moment ujawnienia Wam, z jaką kapelą mamy do czynienia. Mówi wam coś termin ,,Metal chrześcijański”? Tadaaam! Ktoś, kto śpiewa, dwa razy się modli – powiedział kiedyś ktoś wielki (św. Augustyn podobno) – sprawdza się tutaj idealnie. Wyobraźcie sobie, jak można o ofiarowaniu Pańskim śpiewać growlem w towarzystwie metalowych brzmień! Skoro o krwi mowa, to ,,Dziedzictwo krwi” inicjowane spokojnymi klawiszami, płynnie stopniujące oczekiwanie na ciąg dalszy, łączy w sobie doskonałe gitarowe brzmienia z melodyjnymi partiami idealnie wplecionymi w tło. Moi Drodzy, Malchus jest tylko ,,Jeden”, jak jeden jest Bóg, ku chwale którego omawiana kapela śpiewa. Malchus daje nam ,,Nadzieję” – recytowaną, przeplataną growlem, ostrym brzmieniem, zachęcającą do zgłębienia tajemnic wiary. Ile nawróconych duszyczek ma na koncie, tego nie wiem, ale jedno jest pewne, osobiście czuję się naprawdę wolna i oczyszczona! Panowie, robicie doskonalą robotę, jestem pod ogromnym wrażeniem. Na Waszym koncercie będę pierwsza pod sceną, ba! Nawet na nieszporach niedzielnych się zjawię! Powinniście być zapraszani na rekolekcje lub występować w ramach niedzielnych kazań! Niewinni, sięgający po różne instrumenty, urozmaicające brzmienie, konsekwentni w swej koncepcji, choć nadal poszukujący, wierzący w prawdę i sprawiedliwość, ostatecznie zwycięzcy. Po owocach poznacie ich – owoce mają solidne i warte uwagi. Jako, żem Wiedźma, biorę odpowiedzialność za me słowa. Po trzykroć warto!